Umowa ma być nieważna z powodu nieuczciwego określania ceny, nawet jeśli przedsiębiorca nie otrzyma żadnego wynagrodzenia – komentuje wyrok TSUE dr Mariusz Korpalski, radca prawny.
Litewski SN zapytał o to, jak w świetle dyrektywy konsumenckiej rozumieć wymóg wyrażenia warunków umowy o świadczenie usług (tu akurat chodziło o adwokackie) zrozumiałym językiem i jakie są skutki stwierdzenia nieuczciwego charakteru warunku określającego cenę.
A TSUE odpowiedział, że umowa ma być tak skonstruowana, by konsument był w stanie zrozumieć jej konsekwencje. Jakbym czytał jakiś wyrok frankowy.
Dyrektywa konsumencka dotyczy wszystkich relacji przedsiębiorca–konsument, a nie tylko bank–konsument.
TSUE zauważył, że o ile nie można wymagać od przedsiębiorcy, by informował konsumenta o ostatecznych skutkach finansowych swego zobowiązania, które są pochodną zewnętrznych zdarzeń, o tyle jednak ma on obowiązek przekazać informacje pozwalające klientowi podjąć decyzję co do danej usługi. Tu akurat prawnej, ale umowy frankowe nie są chyba aż tak odległe?
Tak, problem niedookreślenia wysokości świadczenia jest tak samo ważny w każdej umowie. TSUE bardzo ściśle powiązał ten problem z brakiem informacji o możliwej wysokości świadczenia. Określenie wysokości świadczenia i informacja o możliwej wysokości świadczenia to problemy pokrewne, ale nie tożsame. Wysokość świadczenia ma wynikać z treści umowy; informacja o możliwej wysokości świadczenia to wskazanie na ryzyko. Pierwsza to cecha oświadczenia woli, czyli wypowiedzi normatywnej. Druga to cecha oświadczenia wiedzy, czyli wypowiedzi informacyjnej.
Więcej na 
