Właśnie ukazało się pisemne uzasadnienie wyroku Sądu Najwyższego I CSK 736/17 z 9 stycznia 2019 r. SN zajął się po raz kolejny rozliczaniem bankowych opcji walutowych jeszcze z roku 2008. Tym razem chodziło o transakcje, których rozliczenie zostało dodatkowo potwierdzone ugodą pozasądową.
Sąd okręgowy uznał, że klient był dobrze zorientowany w zakresie zawieranych transakcji, a jeżeli brakowało mu wiedzy lub doświadczenia, to sam był sobie winien, skoro nie poszedł po poradę do doradcy niezależnego od banku.
Sąd apelacyjny uznał wprawdzie, że okoliczności zawarcia transakcji i ich treść nasuwają poważne wątpliwości co do ich zgodności z prawem i dobrymi obyczajami, ale fakt zawarcia ugody między stronami zamyka sprawę i uniemożliwia sądowi ich ocenę.
Sąd Najwyższy nie miał wątpliwości, że transakcje, w których bank uzyskuje przysporzenie tysiąckrotnie większe niż maksymalnie możliwe dla klienta, są sprzeczne z dobrymi obyczajami i jako takie w całości nieważne.
